ΣΤΕΛΙΟΣ ΡΑΜΦΟΣ: ΑΚΤΙΝΟΓΡΑΦΟΣ, ΦΑΡΟΔΕΙΚΤΗΣ ΚΑΙ ΣΤΟ ΑΧΟΥΡΙ: ΤΟ "ΑΛΛΙΩΣ"

Πλατύς. Πλατωνικός. Αναστάσιμος. Οι φιλόσοφοι πλήθος, μυριάδες οι φιλοσοφούντες. Ετούτος είναι σοφός! Ο σοφότερος εν Ελλάδι. Κι ένας απ' τους μεγαλύτερους σύγχρονους στοχαστές, παγκοσμίως. Δώρο θεού ο λόγος του: με την αποσταγμένη του απλότητα, την τρίσβαθη αναλυτικότητά του, την ποιητική του χάρη. Στα νάματα της αλήθειας του βυθίζεσαι και βγαίνεις άλλος, και βγαίνεις άπεφθος. Άνθρωπος σεμνός -όπως όλοι οι μεγάλοι-, προσηνής κι ανοιχτόκαρδος. Μνήμων, δίκαιος και ευθύς. Με μια αίσθηση του χιούμορ που σ' αιφνιδιάζει. Μιλώντας μαζί του, σου εκμαιεύει ότι καλύτερο περιέχεις και σε θέτει ενώπιον των ευθυνών σου. Επάξια έχει κερδίσει (πολύ πριν ακόμη απ' τις συχνές του παρεμβάσεις για την κρίση) επιρροή και σεβασμό καθολικό, που εκφράζεται μέσα από την απήχηση των βιβλίων του και των κατάμεστων μαθημάτων του, την παρουσία του στα μέσα, άλλα και την πρόσφατη πρόσκληση του στις Βρυξέλλες για συζήτηση. 

Η συναναστροφή μου μαζί του, αποτελεί προίκα, και η μαθητεία μου πλάι του, τον λαμπρότερο φαροδείκτη. Δύο βασικά πράγματα μπορώ να πω ότι μου έχω διδαχθεί δίπλα του: 1) Να ερμηνεύω κάτι πριν το κρίνω, λαμβάνοντας την αναγκαία απόσταση της ψυχραιμίας, που επιτρέπει το διαχωρισμό ουσιώδους/επουσιώδους. 2) Να πιστεύω πάντα στο "μετά"... 

Σκέφτηκα να αναρτήσω ένα μικρό ανθολόγιο αποσπασμάτων από τα συγγράμματά του, ποικίλης θεματολογίας -είναι τα κομμάτια που εγώ υπογραμμίζω κατά την ανάγνωση. Αυτό θα εμπλουτίζεται συν τω χρόνω. Βεβαίως να τονίσω πως ο ίδιος γράφει πάντα σε πολυτονικό και πως τα αποσπάσματα συνιστούν απλές αφορμές για περαιτέρω διερεύνηση. 

Στην μεταφυσική σχεδόν αυθεντία της οικογένειας το μέλος θυσιάζει την αυθεντικότητά του κι εκείνη του ανταποδίδει την χειρονομία με ανευ όρων αποδοχή στο άπλετο συναίσθημα, απόδοχή η οποία δεν έχει καμία σχέση με την αυτοπραγμάτωση και της οποίας κατ' εξοχήν είναι συχνά έως συνηθέστατα η παθητικότης. Όταν δεν κατορθώνουμε παρόμοιο συναισθηματικό αγκάλιασμα στους κόλπους της ευρύτερης ομάδος, ο εγωισμός πληγώνεται και γίνεται στον πόνο του θηριώδης. 
*
Η ζωή είναι γεμάτη δουλείες -πρέπει να φας, να ντυθείς, να εργασθείς. Δεν είμαστε ούτε δούλοι, ούτε ελεύθεροι, είμαστε μίγμα ανάγκης και ελευθερίας. Η σοφία μας θα είναι να κάνουμε τον συνδυασμό με έναν πόντο υπέρ της ελευθερίας.
*
Η αισιοδοξία είναι ευχαριστία. Είναι η αδιάλειπτη προσευχή και λειτουργία μου, το μυστήριό μου. Στη σχέση με το Θεό γινόμαστε υπέρλογοι, ανεξήγητοι, παράλογοι, όχι για μια στιγμή, αλλά επί εικοσιτετραώρου βάσεως. Κυρίως ανεξίθρησκοι. 
*
Η λατρεία δεν βρίσκει στις συνειδήσεις κατάλληλο έδαφος που θα τους επέτρεπε να εσωτερικεύσουν το λατρευτικό γεγονός, οπότε παραδίδονται και υποκύπτουν κατ' ανάγκη στα υλικά στοιχεία της λατρείας, την λαμπρότητα, τους υπερβατικούς συμβολισμούς ή την υποβολή. Χάρι στην συναισθηματική έξαρση που προκαλούν μόνα τους, τα στοιχεία τούτα αποκτούν μαγική διάσταση και περιωπή η οποία κρατεί τον αθωράκιστο πιστό σε ψυχολογική υστέρηση και καταδικάζει τον πνευματικό πολιτισμό του σε καθήλωση. Ο μαγικός κόσμος της λατρείας πείθει όταν θαμπώνει και γι' αυτό η σαγήνη του χρειάζεται οπωσδήποτε αποδέκτη ένα παιδί. Όσο για το ίδιο το θάμβος με την αντιπραγματικότητα που εσωτερικά δημιουργεί, δεν αποκλείεται να προκαλέσει σχιζοειδείς πολώσεις οι οποίες καρτούν το υποκείμενο εκ του ασφαλούς ανήλικο, αφού δεν μπορεί έτσι να εμπιστεύεται τον εαυτό του και την πράξη του.