ΑΡΙΘΜΟΜΝΗΜΟΣΥΝΗ

Υπολογίζω πρόχειρα πόσους κωδικούς θυμάμαι:

το pin του κινητού μου,

τους κωδικούς όλων των email μου,

τον κωδικό του συναγερμού,

το pin της τραπεζικής κάρτας μου, ελληνικής και αγγλικής (+ τον κωδικό για τηλεφωνικές συναλλαγές),

τον κωδικό της κάθε πόρτας του νοσοκομείου,

τον κωδικό των υπολογιστών και των ενδοδικτυακών συστημάτων στη δουλειά,

για να μην πούμε για τους κωδικούς λογαριασμού σε κάθε λογής site

και για να μην πούμε για ΑΦΜ και AMKA...

Ναι μεν δεν χρειάζεται πια να θυμόμαστε ημερομηνίες της Ιστορίας,

εφόσον είναι διαθέσιμες ανά πάσα στιγμή,

αλλά δεν ξέρω αν ποτέ άλλοτε ο άνθρωπος συγκρατούσε τόσους αναγκαίους συνδυασμούς - τρέμω στην ιδέα παροδικής αμνησίας...

Ο πεινασμένος καρβέλια...

Γελάω που ο Νότος βλέπει τα βράδια στον ύπνο του την ανάπτυξη του Βορρά κι εγώ ακούω κάθε μέρα στην Αγγλία ανθρώπους να ονειρεύονται να ζήσουν στην Ελλάδα, την Κύπρο, την Πορτογαλία, την Τενερίφη - που τους φαντάζουν εξωτικά... Γνωρίζοντας μάλιστα μόνον την παραδείσια όψη της Ελλάδας, τους φαίνεται παράξενο να την αφήνει κανείς για να έρθει εδώ!

Για να παραλλάξω τον πλατωνικό μύθο: ήταν κάποτε, λέει, μια χώρα που εκπλήρωνε τα όνειρα και των δύο, αλλά οι θεοί την τιμώρησαν με χωρισμό - κι από τότε ψάχνει η μία την άλλη...

Κι όμως είναι Αγγλία...