Θεωρώ τους "Ελληνικούς Χορούς" του Σκαλκώτα σπουδαίο έργο -και πολύ παραμελημένο. Παίζουν συνεχώς το "Άξιον Εστί", κι αυτό δεν το έχω ακούσει απο συμφωνική ορχήστρα ζωντανά. Μπορεί άνετα να σταθεί δίπλα σε κλασσικά έργα απ' όλο τον κόσμο -αν και συχνά λησμονείται απ' τα ξένα ραδιόφωνα. Όπως και όλος ο (πρόωρα χαμένος) Σκαλκώτας -που τόσο λασπολογήθηκε από το μετριότατο σινάφι της εποχής... Ευτυχώς που έχει φροντίσει μια σουηδική δισκογραφική (Bis) να επανηχογραφήσει το σύνολο των εξαίσιων έργων του. Έτσι, μόνον κατόπιν παραγγελίας μπορεί πια να επανεισαχθεί η δουλειά του!
Ήταν μαθητής μεγάλων, όπως ο Κουρτ Βάιλ, και μόλις τον εντόπισαν, έγραψαν γι' αυτόν διθυράμβους τα μεγαλύτερα ονόματα της εποχής. "Οι ελληνικοί χοροί" του έχουν παραξηγηθεί: δεν είναι απλές διασκευές παραδοσιακών κομματιών για ορχήστρα, αλλά μια δική του, ιδιοφυής σύνθεση -που μάλιστα δείχνει και δρόμο για το πως η παραδοσή μας μπορεί να γίνει εσωτερικά λειτουργική στο σύγχρονο γίγνεσθαι. (Πριν κι απ' το Χατζιδάκι, ο Σκαλκώτας προσέγγισε συμφωνικά το ρεμπέτικο, με το "Θα πάει εκεί στην Αραπιά" του Τσιτσάνη) Δύσκολο έργο, το νιώθεις καλύτερα οδηγώντας στην ελληνική ύπαιθρο -κάθε φορά και πιο βαθιά. Ταραχώδες όπως ο ελληνικός βίος...
Τι παραπάνω έχουν οι Ουγγρικοί χοροί του Μπραμς δηλαδή;
ΥΓ
Μέρη του μπορείτε να ακούσετε εδώ:
Η πρώτη εκτέλεση όλων των χορών μαζί έγινε στη… Βραζιλία, στα μέσα της δεκαετίας του ’80. Στην Ελλάδα, στα τέλη της δεκαετίας του ’90 στο Μέγαρο Μουσικής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ δισκογραφική εταιρεία Bis είναι σουηδική.
Ο δωδεκαφθογγιστής Σκαλκώτας πολύ δύσκολα θα γίνει κάποτε δημοφιλής.
Ο καβγάς γύρω από τον Σκαλκώτα κρατά ακόμα και σήμερα. Ο Χάρης Βρόντος επιτίθεται στον Γιάννη Παπαϊωάννου, ο Γιώργος Χατζηνίκος γράφει αρνητικότατες κριτικές για τις ηχογραφήσεις του Νίκου Χριστοδούλου με την Bis. Δεν ξέρω αν και οι δε τα έβαλαν με τους μεν. Δεν αποκλείεται.