Ποιητές, όπως μάγειρες...

·        Υπάρχουν ποιητές, που διαθέτουν όλα τα απαραίτητα υλικά, αλλά δεν καταφέρνουν  να τα συνδυάζουν σωστά, κατά το μαγείρεμα, ώστε να προκύψει ένα φαγητό της προκοπής.

·        Υπάρχουν ποιητές που με τα λίγα υλικά που διαθέτουν, γίνονται μαέστροι τους και (έστω, με αλχημείες) φτιάχνουν αποτέλεσμα, αν μη τι άλλο ενδιαφέρον  γευστικά.

·        Υπάρχουν ποιητές, που ενώ και τα υλικά διαθέτουν και για την αξιοποίηση τους είναι ικανοί (από υπερβολική αυτοπεποίθηση;), οδηγούνται συχνά σε  ατοπήματα.

·        Υπάρχουν ποιητές, που όταν συνειδητοποιήσουν ότι μια ορισμένη συνταγή τους πέτυχε, την τυποποιούν με αποτέλεσμα την πλήρη απουσία εκπλήξεως, εφεξής.

·        Υπάρχουν ποιητές, που δεν έπαψαν να πειραματίζονται, ώσπου (τυχαία ίσως) τους προέκυψαν κάποιες αναλαμπές –οι οποίες όμως δεν επαναλήφθηκαν, δυστυχώς.

·        Υπάρχουν ποιητές, που όταν εξαντλήσαν τα υλικά τους και όλους τους δυνατούς τρόπους μαγειρέματος, έβγαλαν την μαγειρική ποδιά τους,  και είπαν «ως εδώ ήταν».

·        Υπάρχουν ποιητές, που ενώ είχαν υλικά, φαντασία και τεχνικές, δεν βρέθηκαν πολλοί γευσιγνώστες για τις δημιουργίες τους –ενδεχομένως, επειδή δε βγήκαν ποτέ τους απ’ την κουζίνα.

·        Υπάρχουν ποιητές, που ενώ τα πιάτα τους φαίνονται επιτηδευμένα καλαίσθητα, όταν πάρεις να τα δοκιμάζεις, διαπιστώνεις ότι έχεις φάει πολύ καλύτερα.

·        Υπάρχουν ποιητές, που ενώ μαγείρευαν άριστα, εντούτοις δεν μας χόρτασαν: θες επειδή κουράστηκαν θες επειδή δεν πρόλαβαν, θες που δεν αφομοίωσαν τα νέα μέσα.

·        Υπάρχουν ποιητές, που ενώ φορές τα έκαναν λύσσα απ’ το αλάτι -κι άλλοτε γλυκερά- ή τους ξέφυγε το ξύδι και το πιπέρι, ο ουρανίσκος μας τους θυμάται, για κάτι στιγμές μοναδικές.