ΣΤΑ ΠΡΟΘΥΡΑ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ

Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης σήμερα αλλά κι Εαρινή Ισημερία. Με την ευκαιρία αυτών των δύο, σας χαρίζω ένα σχετικό μου ποίημα. 

ΓΙΑ ΕΝΑ ΧΑΔΙ

Βγήκαν στη φόρα τα σκάνδαλα της Άνοιξης,

πως έβαλε κυματοθραύστη μια μυγδαλιά.

Χούλιγκαν, γύρισε ο καιρός και τα ’κανε λαμπόγυαλο.

Τ’ ανθάκια της πέφτανε, σαν κομφετί,

στο μασκαρλίκι του Φλεβάρη πως γλύκανε.

Για να λέμε την αλήθεια, αγαθιάρα κι αυτή,

δεν της φταίει ξένος δάχτυλος που ξεθαρρεύει.

Μη δει να την χαϊδεύει λιγάκι ο ήλιος,

ψυχανεμίζεται –τρομάρα της– πως την φλερτάρει,

και με την πρώτη ζεστασιά ανταποκρίνεται.

Τον καλύτερο εαυτό της βγάζει, η μουρλή,

και τον σκορπά σαν μνήμη, μ’ ένα «φου!».

Ανελκυστήρα έρωτα, από τον κόσμο στον Άδη,

για ένα χάδι!

Μα, ό,τι κι αν έπαθε, εν τέλει

–θες με το άμπρα - κατάμπρα τ’ ουρανού,

θες με των αποθεμάτων τους κρουνούς–

πάντα η μυγδαλιά πραγματώνεται...