ΜΙΚΡΑ ΑΦΟΡΙΣΤΙΚΑ (3)

Η αρχαιολογική αξία δεν αποτελεί μοναδικό μέτρο των πραγμάτων, ούτε ακυρώνει την αποστροφή. Γιατί, σαφώς κι η Ιταλία προόδευσε περισσότερο στην πορεία, όμως, μέσα στην τουριστική ισοπέδωση, το να τοποθετείται ο Παρθενώνας δίπλα στο Κολοσσαίο, είναι σα μπαίνει ο Όμηρος πλάι στον Αλ Καπόνε.

*

Όσες φορές καταράστηκα τον εφευρέτη της κινητής τηλεφωνίας για την ενοχλητική διάχυση που αυτή επιφέρει, τόσες τον ευγνωμονούσα όταν το κινητό με απάλλασσε (πραγματικά ή προσποιητά) από την αγγαρεία κάποιου συναπαντήματος, ως από μηχανής θεός.

*

Το πρόβλημα είναι ότι ο Ανατολικός άνθρωπος πλένεται και θεοποιεί τον ίδιο Γάγγη που ρίχνει τους νεκρούς, τα ζώα και τις ακαθαρσίες του, ενώ ο Δυτικός άνθρωπος βρωμίζει το ίδιο το νερό που τον ξεπλένει…

*

Η συγγένεια υφίσταται ως πλεονέκτημα μόνον όταν επισφραγίζει μια προϋπάρχουσα ανθρώπινη σχέση, αλλιώς είναι δυστυχία. Όπως και το σεξ όταν δεν αποτελεί "αλατοπίπερο'" της συνολικής έλξεως, πρόκειται για κενή εμπειρία –σα να παίρνεις την τροφή σε ενέσιμο.

*

Η σιωπή, όταν δεν αποτελεί διέξοδο αμηχανίας και προϊόν κενού, μπορεί να είναι μια λαλούσα σιώπη, όπως μια μοναξιά σε υψηλή περιεκτικότητα ανθρώπων. Εξάλλου, εμείς είμαστε που εισερχόμαστε στη χώρα της, με λόγια-μετανάστες. Ο καμβάς είναι λευκός πριν ζωγραφιστεί –και ενίοτε, καλύτερα να παρέμενε έτσι.

*

Επιμένω πως υπάρχουν ποιητές που δε γράφουν ποιήματα –συχνά καλύτεροι κι απ’ αυτούς που γράφουν.

*
Ο άλλος δίπλα να καίγεται κι εσύ να διαμαρτύρεσαι που ιδρώνεις από τη θερμότητα…

*

«It 's not to pray, it's to pray!», λέω στους Ευρωπαίους που συγχέουν το κομπολόι με το θρησκευτικό βοήθημα.

*

Όταν βλέπω κάποιο ζευγαράκι να φιλιέται στο κατώφλι μιας εισόδου ή κρυμμένο πίσω από κανέναν θάμνο, είναι σαν να βλέπω ζωντανό ένα ποίημα. Όταν το βλέπω να φιλιέται στο λεωφορείο ή μες στα καταστήματα είναι σα να βροντοφωνάζει κανείς ένα ποίημα από το μεγάφωνο του τελάλη.

*

Ισότητα των φίλων, καταμερισμός της εργασίας: εγώ θα αναλάβω το πλύσιμο των πιάτων, εσύ θα αναλάβεις το κάπνισμα!