Ο ΡΑΒΔΟΣΚΟΠΟΣ: ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΙΛΑΝΟ

Τα Μεδιολάνα (Μιλάνο πια) δεν είναι η πόλη των αξιοθέατων –είναι όμως μια ιδανική πόλη για να ζει κανείς –κάτι ξέρει ο Έκο, που κατοικεί εδώ.

Η Ρώμη π.χ. με κουράζει, με την τουριστική βαβούρα και την πανταχού παρουσία των αυτοκινήτων. Το Μιλάνο δεν σε παρακαλάει (τι ανάγκη έχει άλλωστε; άπειρες οι βιομηχανίες στη Λομβαρδία), μπαίνεις στους ρυθμούς του...

…Και βλέπεις ότι η ζωή προχωράει, με μια κανονικότητα που φαντάζει παράδεισος –ταφόπλακα έφυγε από πάνω μου η Ελλάδα της κρίσης, καθώς μεταφέρθηκα ξανά στον κόσμο. (Αν είσαι στο Μιλάνο, νιώθεις και κοντά στη Βιέννη, στο Λονδίνο, στο Παρίσι… Η Ελλάδα σε αποκόβει από αυτήν την όαση της Γης, που λέγεται Ευρώπη –σε κλείνει στο κλουβί του παραλογισμού της και σε ταΐζει φαντασιώσεις…)

Επανέρχομαι όμως στο Μιλάνο, που μια λέξη το χαρακτηρίζει: κομψότητα. Όλοι (ανεξαιρέτως!) ντυμένοι σα να βγήκαν από τις βιτρίνες -οι οποίες είναι σαν έργα τέχνης. Όχι εκζήτηση, ούτε επίδειξη: αίσθηση του ωραίου, φινέτσα. Χάρμα αισθητικής και τα μπιστρό –οι λιχουδιές σε πολιορκούν παντού, ωστόσο ουδείς χονδρός! Απροσποίητα ευγενείς οι Μιλανέζοι –πολλάκις μου παραχώρησαν πρόθυμα τη σειρά τους. Πόλη της νεότητας –ως κι οι ηλικιωμένοι σου δίνουν ζωντάνια.

Ποδήλατα δημόσιας χρήσης και ποδηλατοδρόμοι αδιάλειπτοι (αυτοκίνητα ελάχιστα). Κάστρα και πάρκα –εστίες καθημερινής γιορτής– ξεχωριστά για τους σκύλους. Στο σταθμό των τρένων (ανοιχτόκαρδο αεροδρόμιο!) κάθε μέρα μπαινοβγαίνουν εκατοντάδες: ούτε ένα σκουπίδι κάτω –πιο καθαρά κι απ’ το πάτωμα του σπιτιού σου…Τι άλλο να 'ναι η ποιότητα ζωής;

Θα μου πείτε, είναι η πλουσιότερη πόλη της Ιταλίας (αμέτρητες οι επιχειρήσεις που βλέπεις καθ’ οδόν στη Λομβαρδία). Ποια πόλη της Ιταλίας όμως είναι άσχημη; Η ομορφιά είναι αυτή που ενώνει τελικά τους ανθρώπους, που κρατά συνεκτική μια κοινωνία –η ασκήμια τους σκορπίζει…