Η ΑΓΛΑΐΑ ΣΤΟΝ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ , ΣΗΜΕΡΑ

Η Αγλαΐα
μαγείρευε χοχλιούς και μοσχομύριζε το σαράι.

Αχ Καραγκιόζο -έλεγε- πολυτεχνίτη, τι κάνουμε

τώρα, που δεν περνάν τα κάλπικα κι ο Μπάρμπα-Γιώργος

πάει, απόθανε, λείψαν οι πλάτες και τα μέσα.

Οι αυταπάτες του Μορφονιού,

του οσφυοκάμπτη Χατζηαβάτη τα τερτίπια

και του Σιόρ-Διονύση η αυταρέσκεια,

να πού μας φέραν! Και πια δεν οφελεί, να τα ρίχνεις

όλα στο Βεζίρη -κι απ' την άλλη να ορέγεσαι την κόρη του-

τρώγοντας του Βεληγκέκα τα δακρυγόνα.

Ούτε τον πλούσιο Εβραίο να ξαφρίζεις.

Μια ζωή παριστάνεις τον φούρναρη, το γιατρό

και περιμένεις να βρέξει για να φάμε.

Και δώστου κατάρες και προσευχές

και κλάψες για το Μιρικόκο, το Κολλητήρι

και τον Κοπρίτη, που να γλιτώσουν παλεύουν

κι αυτοί, μπας και κοπρίτες δεν γίνουν.

Κι εγώ η τρελή, που μια ζωή πιανόμουν
απ' την καρατομημένη σου την εφυϊία,

και μια θαρρούσα πως ήμουν Πηνελόπη,

μια η Αρετούσα: η Αγλαΐα είμαι,

η Αγλαΐα...