Στο Τεχνολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης (που βρίσκεται μέσα στο πλανητάριο) υπάρχει ένα έκθεμα που λέγεται "Κρυπτεία Σκυτάλη". Όπως γράφει στην υποσημείωση "Πρόκειται για μια απλή αλλά ευφυή μέθοδο μετάδοσης κρυπτογραφημένου μηνύματος, την οποία εφάρμοζαν για πολεμικούς σκοπούς οι Σπαρτιάτες. Ο αποστολέας τύλιγε γύρω από έναν ξύλινο κύλινδρο (σκυτάλη) ταινία και στη συνέχεια έγραφε πάνω σε αυτήν το μήνυμα. Όταν ξετυλιγόταν η ταινία, τα γράμματα βρίσκονταν σε αταξία. Προκειμένου να αποκαλυφθεί το μήνυμα, ο παραλήπτης έπρεπε να περιελίξει την ταινία σε κύλινδρο (σκυτάλη) ίδιας ακριβώς διαμέτρου".
Δεν θα πω πως ήταν το sms της εποχής. Εμένα μου θύμισε (αν και σπαρτιάτικο) περισσότερο την επικοινωνία του ποιήματος με τον αναγνώστη, του έργου Τέχνης γενικότερα. Που επιτυγχάνεται μονάχα όταν υπάρχουν ίδιες προσλαμβάνουσες, σε πομπό και δέκτη. Γι΄αυτό και θα δώσω τον τίτλο "Κρυπτεία Σκυτάλη" σε επόμενη ποιητική μου συλλογή.
Καλή χρονιά, με ουσιαστική επικοινωνία και Τέχνη.
Καλή χρονιά, με ουσιαστική επικοινωνία και Τέχνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου