ΣΤΟ ΔΟΚΙΜΑΣΤΗΡΙΟ

"Βέβαια το ξέρουμε, τα έργα μας χάνονται/ χωρίς να κουνηθεί ούτ' ένα πετραδάκι/ αν ένας στίχος τους, μια φράση έστω/ δε μένει στη μνήμη ενός άγνωστου αναγνώστη"  γράφει ο Πατρίκιος. 

Πρόσφατα πληροφορήθηκα πως ένα σύντομο, παλιότερο μου ποίημα κυκλοφορεί στο facebook κι αναπαράγεται (συχνά χωρίς το όνομα μου), φυτεμένο από κάποια κοπέλα. Οι καιροί αλλάζουν, αλλά η ποίηση βρίσκει τρόπους, και μάλιστα αμεσότερους, να κοινωνείται... 

Είναι το εξής:

ΣΤΟ ΔΟΚΙΜΑΣΤΗΡΙΟ

Δεν χρειάζεται, σου λέω,

με κουράζουν τα παραβάν,

χονδρικά μού κάνει.

Θ’ ανοίξει κι η υπομονή με τον καιρό,

αν φορεθεί σε πόνο φαρδύ.

Εξάλλου, στη ζωή

όλες τις αλλαγές,

έτσι αδοκίμαστα τις φόρεσα.