"Δεν υπάρχουν θεσμοί, παρά μόνον ο
λαός" έλεγε -αυτολεξεί- ο Ανδρέας Παπανδρέου το
1989 σε προεκλογική συγκέντρωση στην Κοζάνη, διδάσκοντας έτσι πώς με μία μόνο
φράση μπορείς να ρημάξεις ολόκληρη χώρα...
Είναι η φράση-κλειδί για να καταλάβεις την
προκλητική ανομία, την τερατογόνο ατιμωρησία, την διαβρωτική απουσία παντός
ελέγχου. Είναι η φράση κλειδί για να νοήσεις την ερημοποιητική αναξιοκρατία,
την πρωκρούστεια μετριοκρατεία, την ηθική κατακρήμνιση. Είναι η φράση-κλειδί
για να εξηγήσεις την βρεφική αντίδραση των (εξόχως αμειβομένων) του μετρό, και
άλλων βασανιστών της κοινωνίας, να εγκαταλείπουν την πρωτεύουσα στο χάος.
Χθες έγινα μάρτυρας μιας αποτρόπαιης
σκηνής, έξω από την παιδική σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, στην Ακαδημίας. Δύο
οδηγοί σχολικών λεωφορείων, γεμάτα παιδάκια, λογομαχούσαν φωνασκώντας χυδαία,
σα να βρισκόταν σε κατάσταση επειγόντων ψυχιατρικής μονάδας. Τα μικρά, μετά από
την παράσταση που παρακολούθησαν, βρεθήκαν όμηροι της αλητείας, αναρωτώμενα
τρομαγμένα τι γίνεται.
Αν ήμουν γονέας κάποιων από αυτά, θα τους
αποκεφάλιζα. Μένει να το κάνουν οι αρμόδιοι του Υπουργείου Παιδείας. Γιατί
-διάολε!- λαός χωρίς θεσμούς είναι ζούγκλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου