O μεγαλύτερος σουρεαλιστής είναι η πραγματικότης. Μπορώ και να το αποδείξω.
Ας υποθέσουμε πως ένας κυνηγόσκυλος, ορμώμενος από το οσφρητικό του ένστικτο –ή αν θέλεις από την περιέργεια του- σκάβει σε ανύποπτο σημείο κι ανακαλύπτει τον τάφο του Μεγαλέξανδρου.
Θα τον κάνουν ομότιμο καθηγητή ή έστω ακαδημαϊκό; Θα του στερήσουν το μετάλλιο της Ευποιΐας , ή μήπως δεν θα τον καλούν ανά τον κόσ
μο για διαλέξεις;
Ουσιαστικά, εδώ βρισκόμαστε ενώπιον ενός μεγάλου ερωτήματος: τα κίνητρα ή το αποτέλεσμα είναι αυτό που καθιστά μεγαλειώδη μια πράξη;
Διότι, ο εν λόγω κύων, μπορεί να μην εμφορείτο από το διακαή πόθο να εντοπίσει τον τάφο, και να μην καθοδηγείτο από τις ιστορικές του ενδείξεις, έφτασε όμως στο αποτέλεσμα που δεν κατάφερε κανείς απ’ όσους επιχείρησαν να φτάσει.
Εξ’ ου και ο μεγαλύτερος σουρεαλιστής είναι –ποιος άλλος- η πραγματικότης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου