Comedy...

ΕΦΕΥΡΕΣΕΙΣ

Μετά την απομάκρυνση εκ της Στοκχόλμης, ουδέν Νόμπελ επιστρέφεται. Το Ιατρικής βεβαίως έχει δοθεί και για θεραπείες, που δεν χρησιμοποιούνται πια… Έτσι είναι όμως η Επιστήμη: χτίζει πάνω στα λάθη της. (Μακάρι να έλεγα το ίδιο και για το ράφτη μου, που μου αφήνει πάντα και μια κουμπότρυπα τυφλή!). Πολύς ντόρος είχε γίνει τελευταία γι’ αυτό το νέο στοιχείο που ανακάλυψε στο υπέδαφος της Ιταλίας, κάποιος Πορτορικανός ορυκτολόγος –μεγάλο μυαλό, σου λέει. Ξεσήκωσε πολλά σενάρια για το μέλλον των ενεργειακών πόρων, έγινε λόγος για το «στοιχείο που έβαλε το φυσικό αέριο στο μουσείο»… Τελικά επρόκειτο απλώς για απανθρακωμένη μαρμότα από το Βεζούβιο.

Θέλει προσοχή γενικά στον ενθουσιασμό με τις ανακαλύψεις –αλλά και στον τρόπο που τις διαχειρίζονται οι ειδικοί. Φημολογούνται πολλά για τη διαμάχη Έντισον και Τέσλα: ο πρώτος κατηγορούσε το δεύτερο για τους κινδύνους που εγκυμονούσαν οι εναλλακτικές του για το ρεύμα. Μάλιστα, δεν δίστασε σε κάποιες από τις επιδείξεις του, να προκαλέσει ηλεκτροπληξία στη γιαγιά του, προκειμένου να επισημάνει την επικινδυνότητα –απώτερος στόχος του φυσικά, ήταν ο εκφοβισμός. Έφτασε μέχρι την επινόηση της ηλεκτρικής καρέκλας –ενώ μέμφονταν το Τέσλα για λαϊκισμό. Και δωροδόκησε (ο αθεόφόβος!) τον προμηθευτή ειδών υγιεινής του Τέσλα, για να του πουλήσει μια ηλεκτρική λεκάνη!

Ο Tesla απάντησε, αποδεικνύοντας ότι το AC (Εναλλασσόμενο Ρεύμα) ήταν απολύτως ασφαλές, με το να παρουσιάσει την περίφημη επίδειξη κατά την οποία έστειλε ρεύμα μέσα από το ίδιο του το σώμα για την παραγωγή φωτός. Αυτή η διαμάχη μεσουράνησε για πάνω από μια δεκαετία σκιερών επιχειρηματικών συμφωνιών, αλλεπάλληλης κλοπής ιδεών, και καταστολής διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας, που ο Edison και τα πλούσια συμφέροντά του ασκούσαν πάνω στις εφευρέσεις του Tesla. Λέγεται ότι στο τέλος τα βρήκανε: συναντήθηκαν σε μια αίθουσα φαντασμαγορικής φωταψίας (που εννοείται περνούσε μες από το σώμα του Τέσλα) και του έδωσε μια χειραψία Εναλλασσόμενου Ρεύματος, απ’ της οποίας την ισχύ ο Έντισον, δεν απαλλάχθηκε ποτέ πλήρως…

Άλλες φορές πάλι, το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας χάθηκε στο παρά τρίχα. Όπως τότε που έτρεξε ένας εφευρέτης Αυτόματης Καταστολής Θυροτηλέφωνου (το μόνο πιο ενοχλητικό  πράγμα μετά τα κουνούπια είναι να σου χτυπάν το θυρόφωνο επειδή τυχαίνει πρώτο στη σειρά) να τακτοποιήσει τα γραφειοκρατικά για να κατοχυρώσει την εφεύρεση του. Πήγε λοιπόν και σ’ έναν φωτογράφο, για μια φωτογραφία τύπου ταυτότητας. Αλλά αυτός ήταν τόσο βλάκας, που νόμιζε ότι οι φωτογραφίες βγαίνουν σέρνοντας το  πρόσωπο του πελάτη και σκανάροντας το σε έγχρωμο φωτοτυπικό… Στο μεταξύ, είχε προλάβει (με διαφορά λεπτών μιλάμε τώρα) ένας καλοθελητής και το κατοχύρωσε πρώτος. Άλλο αν πια είναι ούτως ή άλλως άχρηστο, με τις ανάγλυφες επιγραφές στις εξώπορτες: «απαγορεύονται τα διαφημιστικά και οι λογαριασμοί άνω των 50 ευρώ».

Ένας Ορός Αλήθειας, θα ήταν χρήσιμος κυρίως για τους μεσίτες. Πριν δυο χρόνια, κοντινός φίλος (αιωνία η μνήμη του) αγόρασε ένα αγρόκτημα υπό το κράτος του σλόγκαν «επιστροφή στη φύση». Ο μεσίτης του το πλάσαρε σαν φιλέτο, και πουλούσε την παντελή απουσία γειτόνων ως πλεονέκτημα: «Τι λεμόνι να θελήσεις να δανειστείς; Αφού θα ‘χεις τα φυτέψει τα δικά σου!». Ο φίλος την απέδιδε στο ότι πια ο κόσμος έχει αλλοτριωθεί τόσο, που δεν αντέχει την αισθαντικότητα της φυσικής ζωής. Έλα όμως που επρόκειτο για τέως εμπόλεμη ζώνη,  με τις νάρκες ακόμα ενεργές! Έτσι, στο πρώτο ραπανάκι (ή μήπως ήταν κουνουπίδι;) που έσκαψε για να παραχώσει, βρέθηκε γύρω στα πενήντα μίλια μακριά, στον τρούλο ενός ναού. (Περιέργως, είχε επιζήσει –κατέληξε από ανακοπή λόγω υψοφοβίας).

Σαν τον άλλον, τον δύσμοιρο τον Φινέα Κέιτζ –που από απλός εργάτης των σιδηροδρόμων, έγινε εγχειρίδιο Νευροφυσιολογίας. Μια έκρηξη δυναμίτη τον εκσφενδόνισε, αφού πρώτα η σιδηρόβεργα που κρατούσε (στο μέγεθος λαμπάδας βάπτισης) διαπέρασε το κρανίο του. Δεν σκοτώθηκε, πλην όμως μεταλλάχθηκε  άρδην: από τίμιος και καλοπροαίρετος άνθρωπος, μεταβλήθηκε σ’ έναν παλιοχαρακτήρα, σ’ ένα να μη σου τύχει. (Έχω δει το στόρι και χωρίς σιδερόβεργα –είναι τρισχειρότερο.)