Ακόμη και μια διάνοια σαν τον Σαίξπηρ, τα θαλάσσωνε συχνά στα πραγματολογικά: σε κάποιο έργο φερειπείν, βάζει τους Ρωμαίους να παίζουν μπιλιάρδο και σε άλλο να φεύγει πλοίο απ΄ το Μιλάνο… Τέτοιες χοντράδες γίνονται κατακόρον από ελάσσονες δραματουργούς (πρόσφατα, σ’ ένα δραματικό μονόπρακτο για τη ζωή του Νεύτωνα, τον έδειχνε να βγάζει κουμπιουτεράκι στους υπολογισμούς). Η αμφισβήτηση όμως για το αν ο Σαίξπηρ είν’ ο πραγματικός συγγραφέας των έργων του, είναι πέρα για πέρα αβάσιμη. Παρότι ξεκίνησε από το Αγίο Πνεύμα. Μια ιδιόρρυθμη αμερικανίδα ήταν πεπεισμένη ότι η πατρότητα τους ανήκει στον Μπέικον –και όχι στον Σαίξπηρ. Βρήκε λοιπόν ένα κορόιδο, που τη χρηματοδότησε να πάει στην Αγγλία να ερευνήσει. Εκείνη πήγε στο χωριό του Μπέικον, και πέρασε χρόνια μόνο με το να κάθεται σ’ ένα βράχο, προσπαθώντας να εισχωρήσει στον τρόπο σκέψης του Μπέικον. Τελικά, γύρισε άπραγη στην Αμερική και κατέληξε νοσηλευόμενη, πιστεύοντας ότι είναι το Άγιο Πνεύμα (αληθινή ιστορία). Ο χορηγός βεβαίως, έκανε χαρακίρι.
Η τιμιότητα έχει εκλείπει στην εποχή μας... Ακόμη κι ο υπαίθριος πωλητής μπαλονιών (που μου ‘διναν τόση χαρά παιδί) αποδείχθηκε διεστραμμένος: φούσκωνε, είπαν, ληγμένα προφυλακτικά! Απαλλάσσονται όμως λόγω βλακείας. Κι αυτός και ο αδερφός του –γιος του ανθοπώλη. Δεν είχε αφήσει μαργαρίτα αμάδητη, ο κουτεντές: «Βρωμάνε ρε πατέρα, ποιος θα τις έπαιρνε!». Τι περιμένεις; Αφού η μάνα τους, όταν ήταν λεχώνα, άρχισε να έχει αμφιβολίες ότι μπορεί να ήταν υιοθετημένα… Κι ο ανθοπώλης την καθυσήχαζε: «Μα δεν θυμάσαι καλή μου, που είχα κάνει το τεστ εγκυμοσύνης και βγήκε θετικό;»…
Επειδή όμως σε όλους μπορεί κάτι να στραβώσει στην πορεία, έχει νόημα να ‘μαστε γνώστες του φυσιολογικού. Γι΄ αυτό αντιγράφω τα βασικά ορόσημα στην ψυχοκινητική ανάπτυξη του παιδιού (συνιστώ να μην πάρετε τοις μετρητοίς αν σας λείπει ένα απ’ αυτά), έτσι όπως διατυπώθηκαν στο πόνημα του γνωστού Καθηγητή, που αφιέρωσε τη ζωή του στην παρατήρηση παιδιών –αλλά και νεοσσών ιαγουάρων:
• Στους έξη μήνες, μπορεί να ξεχωρίσει ένα γκρέιπφρουτ από μια οφθαλμαπάτη.
• Στον πρώτο χρόνο περπατά, όταν το κρατούν από το ένα χέρι –και όταν στο άλλο κρατά μια οικονομική εφημερίδα.
• Στους 15 μήνες είναι ικανό να εντοπίσει και να κατονομάσει ένα λουλούδι του είδους «Μιμόζα η αισχυντηλή».
• Στα δύο χρόνια μπορεί να διαβάσει χωρίς βοήθεια τον πρώτο αριθμό του Λαϊκού Λαχείου.
• Στα τρία χρόνια μπορεί να πάψει να παρατηρεί επίμονα έναν τροχό που περιστρέφεται, στο πρώτο μόλις δίωρο.
• Στα τέσσερα χρόνια μπορεί να κάνει συλλογικό παιχνίδι –αλλά μόνο με φανταστικούς συμπαίκτες.
• Στα πέντε χρόνια ο λόγος του είναι ώριμος –συγκρινόμενος με εκείνον του Φρανσουά Ολλάντ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου