Άλλες φορές η ζωή αυθαδιάζει σε διάρκεια κι άλλες σε ένταση...
Σε μόλις 35 χρόνια βίου, 600 (ισόκυρα σχεδόν) έργα;
Ε, όχι φίλε μου, αυτός δεν τρώγεται με τίποτα!
Γράφει ο Οδυσσέας Ελύτης:
Ο άνθρωπος αυτός γεννήθηκε μ' ένα ποσοστό αρμονιών μέσα του, που η εκτίναξη τους γίνεται με τέτοια δύναμη, ώστε μήτε τα εξωτερικά γεγονότα προλαβαίνουν ν' αλλοιώσουν τη σύσταση τους μήτε τα στοιχεία τα εγγενή να εκφυλισθούν. Έχει το αυτοδύναμο ενός φυσικού πίδακα που μας θαμπώνει -και αυτό είναι που κάνει τα πράγματα να χάνουν τη χρηστική τους ιδιότητα, να κολυμπούν μίσο μέτρο πιο πάνω απ' το έδαφος, σε μια σιωπηλή πλημμύρα φωτός. Αυτό είναι που κάνει τις αναπάλσεις του φωτός να μεταγράφονται με μοναδική ακρίβεια -κάθε φορά που η άλλη πλευρά της ζωής πάει με κάτι adante να πάρει τα επάνω -στη μουσική του.(...)
Ο επαρκής ακροατής μεταφράζει. Αν είναι Λάπωνας ή Νικαραγουανός, και βέβαια δε θα βλέπει, ούτε στο πιο στοιχειώδες μινουέτο, κόμισσες που στροβιλίζονται σε γυαλιστερά δάπεδα και υποκλίσεις και χειροφιλήματα. Που σημαίνει ότι, από το μέρος μου κι εγώ, στη γλώσσα τη μεσογειακή, ξαναβρήκα το μπαρόκ του Σάλτσμπουργκ να είναι ιωνικό και τους κήπους του Σαίνμπρουν "ανθούν πέλαγος".
(Εν λευκώ, "Ευχαριστώ, Wolfgang Amadeus")
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου