Παρασκευή 4 Οκτωβρίου 2013

ΞΗΡΟΙ ΚΑΡΠΟΙ




Όσο η παλέτα του μανάβικου αναδεικνύεται από τον ήλιο που πέφτει πάνω στα τελάρα, κάνοντας τις αποχρώσεις να στίλβουν, τόσο οι ξηροί καρποί, χύμα μέσα στα σακιά της ποικιλίας τους, σε τραβάν το βράδυ, απ’ τα φωταγωγημένα καταστήματα: το καρυδότσουφλο των παραμυθιών και ο «Καρυοθραύστης».  Οι ηλιόσποροι, βγαλμένοι απ΄ την ψυχή του λουλουδιού. Τα φιστίκια Αιγίνης, που σα κοχύλια ανοίγουν. Τα αμύγδαλα, του ενθουσιώδους δέντρου που βιάζεται. Τα στραγάλια, οι ψημένοι "ερέβινθοι" του Ξενοφάνη - τους αναφέρει ως επιδόρπιον. Το λεπτοκάρυο με τον καφέ, τα "Peanuts" του Τσάρλι Σουλτς, τα βραζιλιάνικα κάσιους… Άλλα για κρασί, κι άλλα για ουίσκι. Αλατισμένα ή νωπά. Για την ανία, την πείνα, την αναμονή. Ξερά, ή αποξεραμένα: σταφίδα, σύκο, δαμάσκηνο... Κράτησαν κόσμο αυτά σε λιμούς! Έχουν τόση ενέργεια οι ξηροί καρποί, που μόνο ξηροί δεν είναι: περιέχουν δύναμη κρυμμένη. Είναι σαν λεξούλες…

-Αυτές οι σοκολάτες με το πορτοκάλι, είν' ότι πρέπει για την υπογλυκαιμία… Πρέπει όμως να βιαστώ: σε λίγο κλείνετε και δεν ξέρω τι να διαλέξω…

Κι ανασήκωσε το γιακά της: γκριζομάλλα, μ’ ένα χαμόγελο αντιρροπιστικό στις ατυχίες της. Έβλεπε τα αποξηραμένα δαμάσκηνα και σκεφτόταν πως της μοιάζουν κάπως. Διατηρούν τη γεύση και την υγρασία τους –μα τι να τα κάνεις όταν υπάρχουν και τα φρέσκα;

-Εγώ πάλι, νοστάλγησα τα μπισκοτολούκουμα, που τρώγαμε παιδιά –και πήρα απ’ αυτά. Δοκιμάστε ένα!

(Ευθυτενής, με κασκόλ, μούσι -και ραδιοφωνική φωνή).

-Α, σας ευχαριστώ… Τι ώρα πήγε; Θα θέλουνε να τα μαζεύουν κι οι άνθρωποι…

-Λένε πως οι Ικαριώτες είναι οι μακροβιότεροι του κόσμου –γιατί δεν έχουν άγχος και ρολόι… Το πρωί κοιμούνται, τη νύχτα χορεύουν!

-Έτσι, ε; Όμως ο χρόνος περνά και χωρίς ρολόι…

-Τουλάχιστον τότε να περνά με ουσία… Να, βλέπετε αυτά τα αποξηραμένα φρούτα: συμπυκνώνουν όλη την ουσία του καρπού…

-Με εκπλήσσετε –πριν από λίγο αναρωτιόμουν, γιατί να προτιμά κανείς τ' αποξηραμένα, όταν υπάρχουν τα φρούτα;

-Κι όμως -τα φρούτα δεν υπάρχουν όλες τις εποχές. Ενώ τ' αποξηραμένα…

-Έχετε ακούσει για το "γαλλικό παράδοξο"; Οι Γάλλοι, που καταναλώνουν λιπαρά τυριά, έχουν μειωμένα καρδιαγγειακά:   χάρις σ' αυτό το ποτήρι κρασί που πίνουν κάθε μέρα.

-Το κρασί των Γάλλων απ’ τη μια, ο χορός των Ικαριωτών απ’ την άλλη… Τι θα λέγατε για ένα ποτήρι Merlot, σ’ ένα όμορφο μπιστρό εδώ πιο κάτω; Τις Τρίτες παίζει και ζωντανή Jazz.

-Μμμ.. Για τον χορό, δεν το υπόσχομαι όμως! Έχουμε πια μεγαλώσει…

-Τα αποξηραμένα δαμάσκηνα, ξέρετε, αλλοιώνονται λιγότερο απ’ όλα…

-Βρίσκετε;...



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου