ΠΡΟΣΟΜΟΙΩΤΗΣ

Δεν θα ξεχάσω, ήμουν μαθητής Δημοτικού όταν μας είπανε μια μέρα στο σχολείο: "μεθαύριο θα πάμε σ' ένα πλανητάριο, να ετοιμαστείτε!". Κι εγώ, εν τη παιδική μου αφελεία,  έτρεξα στους γονείς μου ανακοινώνοντας, με δέος και λαχτάρα: "μεθαύριο θα μας παν σ' ένα πλανήτη!"

Μ' επιχειρήματα -το εκτιμώ-  προσπάθησαν να με πείσουν, πως γιά εκεί απαιτείται προγύμναση μηνών, και πως... μάλλον, λανθασμένα κατάλαβα. Θα μπορούσαν να μου πουν  "ως τώρα τρεφόσουν με γάλα, σε γαλα-ξίες νομίζεις θα γυρνάς;...". 

Μα εγώ διατηρούσα την κρυφή προσδοκία, ώσπου κατα κράτος να διαψευστώ, και το διαστημικό λεωφορείο να γίνει του ΚΤΕΛ -κι ούτε διώροφο καν, στο υποκατάστατο να φτάσει.

Δεν είχα εξαρχής προσέξει τη λέξη "προσομοιωτής". Δεν την είχα μάλλον συλλάβει ακόμα. Κι ας είναι η Ποίηση πλανητάριο φαντασμαγορικό. Κι ας  είναι στον Έρωτα ο Άλλος, του Κόσμου προσομοίωση. 

Έκτοτε έμελλε ν' ακούσω γι' αυτά...