ΤΕΧΝΗ ΝΑ ΤΗΝ ΠΙΕΙΣ ΣΤΟ ΠΟΤΗΡΙ- O ΑΝΘΡΩΠΟΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΣΤΕΡΓΙΟΣ ΤΣΙΟΥΜΑΣ

Όπως ο Μίδας ό,τι άγγιζε γινόταν χρυσός, ό,τι αγγίζει ο Τσιούμας το κάνει Τέχνη. Στα χέρια του, τα πιο ταπεινά υλικά μεταβολίζονται σε εκλεκτή δημιουργία. Αρχιτέκτων, γλύπτης, φωτογράφος, ζωγράφος. Το γραφείο και ατελιέ του είναι από μόνο του ένα μουσείο σύγχρονης τέχνης. Εκεί έχει φτιάξει τον κόσμο του. Που είναι άχρονος- όχι άκαιρος. Ένα έργο σαράντα ετών δίπλα σε ένα χθεσινό, δεν τα ξεχωρίζεις -παρότι ο καλλιτέχνης μας δεν εγκλωβίζεται στα καλούπια του ύφους, ρισκάρει και πειραματίζεται. Δεν είναι λίμνη που κλαίει τη μοίρα της, είναι ποταμός που τρέχει την εμπειρία του. Και μαζί του παρασέρνει τη σαβούρα, καθαρίζοντας τα μέσα μας, δια του βλέμματος.

Ο Στέργιος κάνει τα νυχτέρια του μαιευτήρα, για να ξεγεννήσει μορφές πρωτόπλαστες. Και πώς να μην ενυπάρχουν μέσα του τέτοια αρχέτυπα, όταν είχε ως παιδί αντιλόπες για κατοικίδια, στο Ζαΐρ όπου γεννήθηκε;   Άνθρωπος σεμνός, σκεπτόμενος, με μιαν αρχοντιά που σπανίζει και μια παιδικότητα ζωτική. Τυχερός όποιος ξεναγήθηκε στο “αρχονταρίκι” της εικαστικής του. Σ' αυτό το καταφύγιο ομορφιάς και ενόρασης.

O Πικάσο έλεγε πως οι πίνακές του, ξεκλειδώνονται με το κλειδί της Ποίησης. Αυτό συμβαίνει και με τον Τσιούμα. Κάθε του φωτογραφία, κάθε του αποτύπωμα είναι ένα ηχείο της ποιητικής σιωπής. Ένα ποτήρι δροσερό νερό. Απ' το πιο απλό, μα ευθύβολο  σχεδιάκι που παράπεσε, ως τις πιο δουλεμένες παραλλαγές, των διαφόρων θεμάτων. Τα χέρια του όμως "πιάνουν", απ' το να σχεδιάζουν έπιπλα  ως το να φτιάχνουν γλυπτά. Ευφάνταστα μα λιτά, κομψά και με σαφείς συμβολισμούς -δίχως να χάνουν τη μαγεία τους-, απαλλαγμένα απ' την αποφευκτική αοριστία της μοντέρνας τέχνης. (Εντυπωσιακή και η ονοματοθεσία τους: "Πάρε ο,τι χρειάζεσαι", "Αρχόντισσες του υπογείου" κ.λπ.)

Η ζωγραφική του, βρίθει ζωηρών χρωμάτων, ποικιλίας τεχνοτροπιών και λεπτής ειρωνείας. Το έργο του «Ενθύμιον» το θεωρώ, χωρίς διάθεση υπερβολής, μέσα στα εκατό καλύτερα έργα ζωγραφικής. Εσχάτως, άρχισε να δουλεύει ζωγραφίζοντας και με το πρόγραμμα του υπολογιστή, μορφές καμωμένες από ελληνικά γράμματα -ως τότε δεν πίστευα ότι αυτό το μέσο μπορεί να αποδώσει τόσο πρωτότυπη τέχνη. 

Φωτογράφος της «περιπατητικής σχολής», μ’ έμαθε να βλέπω τις νεοκλασικές λεπτομέρειες που εναπομείναν στις πόλεις μας (τα «χτένια», τα ακροκέραμα, τις καμπύλες των μπαλκονιών που μοιάζουν «βάρκες που ταξιδεύουν στο χρόνο»).   Έχει εικονογραφήσει το σατιρικό μου ''Μπαλέτο στα κάρβουνα''  κι έχω γράψει πάνω σε εικόνες του.  Ζήτω σου Τσιούμα, που φοράς «αντιανεμικό για τον έσωθεν αέρα»! Συνέχιζε να ενορχηστρώνεις το χάος, που λέει κι ο ποιητής, καθιστώντας ανεκτότερη την καθημερινότητά μας.     

Αρκετά δείγματα της δουλειάς του Στέργιου Τσιούμα υπάρχουν στη σελίδα του στο facebook.