«...ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΛΕΩ ΑΡΜΕΝΙΚΑ...»

* Λες και τον τσιμπούσε αλογόμυγα, έκανε ο Αρμένος σερβιτόρος στην Πιερία, όταν τον φωνάζαν "αγόρι μου". Πες "γκαρσόν", πες "εεε", καλύτερα, αλλά όχι "αγόρι μου", 55 χρονών είμαι! παραπονιόταν. 

* Αυτό που για τις μεσήλικες γυναίκες αποτελεί κολακεία, για τους άνδρες λειτουργεί αρνητικά, σαν να τους αφαιρείς τα "γαλόνια" των χρόνων τους, σαν να τους συρρικνώνεις.  

* Υπάρχουν τέτοιες αντιφάσεις στην επικοινωνία. Φερειπείν, δεν ξέρω τι είναι περισσότερο αγένεια, η ξαφνική μετατροπή του ενικού σε πληθυντικό ή το αποκαρδιωτικό αντίστροφο; 

* Οι Αρμένιοι δεν αλλάξαν τα ονόματά τους σε ελληνικά, όπως σπεύσαν να το κάνουν κάποιοι μετανάστες, που προσποιήθηκαν τους ομογενείς... 

* Είναι από τους πιο βασανισμένους, αξιοπρεπείς και φιλόξενους λαούς, που έχουμε συγκατοικήσει. Η Θεσσαλονίκη τούς αγκάλιασε, το ίδιο κι αυτοί. Δεν θα ξεχάσω ένα κρασί από ρόδι και τους μεζέδες τους. Εξού και "αρμένικη βίζιτα"! 

* Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Γιάννης (ο Αρμένης σερβιτόρος), όταν ένας Έλληνας θα επισκεπτόταν την Αρμενία, πλήρωσε όλα τα έξοδά του, μέσω ενός φίλου, ώστε η πατρίδα του να φανεί στον ξένο "παράδεισος"! 

* Οι Αρμένιοι εκχριστιανίστηκαν πριν απ’ τους Έλληνες. Μέσα είναι τρία εκατομμύρια κι έξω δεκαεφτά –αν συνεχίσουμε έτσι κι εμείς... Όμως, ακόμα δεν ησύχασαν, η γειτνίασή τους δημιουργεί προστριβές. Μου είχε κάνει εντύπωση η διήγηση ενός ρεπόρτερ, ότι, εν καιρώ πολέμου, οι ντόπιοι σχηματίζαν πολιτισμένη ουρά στο συσσίτιο! 

* Ο Σαρλ Αζαναβούρ, ως διάσημος Αρμένιος και πρέσβης, έχει συμβάλλει πολύ στην αναγνώριση της Γενοκτονίας. Οι δικοί μας πόσο αντίστοιχα για τα Σκόπια;

* Οι Αρμένιοι μαρτύρησαν το ίδιο -και βαρύτερα ίσως- από τους Πόντιους: σταυρώθηκαν, αποδεκατίστηκαν, ξεριζώθηκαν. Εντούτοις, στυλώθηκαν στα πόδια τους και προκόψαν.

* Ο Γιάννης –μάλαμα καρδιά– όταν ήρθε ένας πλούσιος συμπατριώτης του, που τον απέφυγε, μην τύχει και του ζητήσει τίποτα δανεικά, έγινε έξαλλος: έχει πάει αυτός μία φορά στην Αρμενία από περιέργεια; αναφώνησε. 

* Τα παιδιά του τα άφησε στη Ρωσία, απ’ όπου έφυγε, στην "περεστρόϊκα". Σήμερα, η κόρη του είναι καρδιοχειρουργός στην πατρίδα. Δεν έχει έρθει στην Ελλάδα, κι ας αισθάνεται ο πατέρας της Έλληνας. Η γιαγιά τους –μάλλον παρηγορώντας τους, που φύγαν μόνοι οι γονείς για να δουλέψουν– τους έλεγε πως στην Ελλάδα είναι επικίνδυνα, τρώνε παιδιά. Και σάμπως είναι ψέματα;